با توجه به اصل قانون 150و 151 قانون اساسی و وصیت نامه امام مبنی بر عدم ورود نظامی‌ها در سایر امور، آیا ورود سپاه پاسداران به مباحث دیگر مناسب است و با رسالت سپاه هماهنگ است؟

آیا ما ملت ایران، باید از این همه رشد، شکوفایی، توانمندی و دستاورد، خوشحال یا راضی باشیم، یا بنا بر القائات دشمنان خارجی، داخلی، ضد انقلاب و نفوذی‌ها و ستون پنجمی‌ها، شبهه کنیم که «با قانون اساسی یا وصیت امام منافات دارد»؟!

منابع مرتبط
عکس نوشت ها
چندرسانه ای
دریافت پست
برچسب ها: شبهه شبهات

پاسخ شبهه آیا ما ملت ایران، باید از این همه رشد، شکوفایی، توانمندی و دستاورد، خوشحال یا راضی باشیم، یا بنا بر القائات دشمنان خارجی، داخلی، ضد انقلاب و نفوذی‌ها و ستون پنجمی‌ها، شبهه کنیم که «با قانون اساسی یا وصیت امام منافات دارد»؟!

اصل 150 - سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در نخستین روزهای پیروزی این انقلاب تشکیل شد، برای ادامه نقش خود در نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن پابرجا می‌ماند. حدود وظایف و قلمرو مسئولیت این سپاه در رابطه با وظایف و قلمرو مسئولیت نیروهای مسلح دیگر با تاکید بر همکاری و هماهنگی برادرانه میان آنها به وسیله قانون تعیین می‌شود.

اصل 151 - به حکم آیه کریمیه «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ» دولت موظف است برای همه افراد کشور برنامه و امکانات آموزش نظامی را بر طبق موازین اسلامی فراهم نماید، به طوری که همه افراد همواره توانایی دفاع مسلحانه از کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران را داشته باشند، ولی داشتن اسلحه باید با اجازه مقامات رسمی باشد.

آیا در این دو اصل، بیان شده که سپاه در هیچ امری ورود نکند و یا کار فرهنگی، تبلیغاتی، اقتصادی و ... نداشته باشد؟!

توصیه‌های امام خمینی رحمة الله علیه:

«وصیت اکید من به قوای مسلح آن است که همان طور که از مقررات نظام، عدم دخول نظامی در احزاب و گروه‌ها و جبهه‌ها است به آن عمل نمایند؛ و قوای مسلح مطلقاً، چه نظامی و انتظامی و پاسدار و بسیج و غیر اینها، در هیچ حزب و گروهی وارد نشده و خود را از بازی‌های سیاسی دور نگه دارند.» (‏‏صحیفه امام، جلد 21، ص: 433-432)‏

●- آیا توصیه و تأکید ایشان مبنی بر این که نیروی نظامی و انتظامی (اعم ار ارتش و سپاه و بسیج)، حق ندارند عضو احزاب سیاسی شوند و یا سمپات گروه‌ها گردند، یعنی حق ندارند به جز حفاظت از مرزهای جغرافیایی، کار دیگری بکنند و نباید فعالیت فرهنگی، تبلیغاتی، صنعتی، تجاری و ... داشته باشند؟!

پس این جمله از امام را نیز بخوانید:

«و من به همه نیروهای مسلح در این پایان زندگی خاکی، وصیت مشفقانه می‌کنم ...؛ وفاداری استقامت کنید که شما را و کشور و ملت شما را از ننگ وابستگی‌ها و پیوستگی‌ها به قدرت‌هایی که همه شما را جز برای بردگی خویش نمی‌خواهند و کشور و ملت عزیزتان را عقب مانده و بازار مصرف و زیر بار ننگین ستم پذیری نگه می‌دارند نجات می‌دهد. و زندگی انسانی شرافتمندانه را و لو با مشکلات، بر زندگانی ننگین بردگی اجانب و لو با رفاه حیوانی ترجیح دهید؛ و بدانید ما دام که در احتیاجات صنایع پیشرفته، دست خود را پیش دیگران دراز کنید و به دریوزگی عمر را بگذرانید قدرت ابتکار و پیشرفت در اختراعات در شما شکوفا نخواهد شد. و به خوبی و عینیت دیدید که در این مدت کوتاه پس از تحریم اقتصادی همان‌ها که از ساختن هر چیز خود را عاجز می‌دیدند و از راه انداختن کارخانه‌ها آنان را مأیوس می‌نمودند، افکار خود را به کار بستند و بسیاری از احتیاجات ارتش و کارخانه‌ها را خود رفع نمودند. و این جنگ و تحریم اقتصادی و اخراج کارشناسان خارجی، تحفه‌ای الهی بود که ما از آن غافل بودیم. اکنون اگر دولت و ارتش کالاهای جهان خواران را خود تحریم کنند و به کوشش و سعی در راه ابتکار بیفزایند، امید است که کشور خودکفا شود و از دریوزگی از دشمن نجات یابد.‏» (‏‏صحیفه امام، ج 21، صص: 434- 433)‏

●- بنابراین، نه تنها ایشان نیز از سایر فعالیت‌ها منع ننمودند، بلکه بر انجام آنها تأکید نموده‌اند.

نکته:

1- فعالیت‌های فرهنگی و اقتصادی، از وظایف قید شده در اساسنامه‌ی سپاه پاسداران می‌باشد.

2- دفاع از مرزها، محدود به مرزهای جغرافیایی در زمین، دریا و آسمان نمی‌باشد، بلکه مرزهای فرهنگی و اقتصادی و هر چه استقلال این کشور را با مخاطره مواجه نماید را نیز شامل می‌گردد.

3- فعالیت‌های فرهنگی، صنعتی و اقتصادی نیروهای مسلح (به ویژه سپاه پاسدران)، پس از تشدید تحریم‌ها؛ بیش از گذشته خار در چشم و استخوان در گلوی دشمنان خارجی و اتباع داخلی آنها و البته نفوذی‌ها شده است. نه تنها پیشرفت در صنایع نظامی، از الکترونیک گرفته تا تسلیحات موشکی و ...، لرزه بر اندام آنها انداخته، بلکه آغاز یا به اتمام رساندن پروژه‌های سنگین و حیاتی کشور که آنها نیمه کاره رها کردند و یا اصلاً به میدان نیامدند، آنها در اهداف تحریم به ناکامی کشانده است.

ساخت پالایشگاه، جاده، مسکن ... و کمک رسانی بسیار مؤثر در بحران‌هایی چون حوادث طبیعی (سیل، زلزله و ...) از موارد دیگر خشم برانگیز برای دشمنان خارجی و داخلی می‌باشد و البته که به قول حضرت امام خمینی رحمة الله علیه، «سلاح تبلیغات، بُرّنده‌تر از سلاح جنگ است» و چنان که امام خامنه‌ای تصریح داشتند، فرهنگ حتی بر اقتصاد هم اولویت دارد؛ لذا وحشت و عصبیت دشمنان از فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغاتی نیروهای مسلح به مراتب شدیدتر است؛ به ویژه در عرصه‌ی تألیف کتاب و فیلم‌سازی که به سبب ثبت و ضبط تاریخ این انقلاب، تاریخ جنگ، فراز و نشیب‌ها، مشکلات، نفوذی‌ها، ترفندها، فتنه‌ها ... و نیز چگونگی عبورهای موفقیت‌آمیز می‌باشد.

حال، آیا ما [ملت ایران]، باید از این همه رشد، شکوفایی، توانمندی و دستاورد، خوشحال یا راضی باشیم، یا بنا بر القائات دشمنان خارجی، داخلی، ضد انقلاب و نفوذی‌ها و ستون پنجمی‌ها، شبهه کنیم که «با قانون اساسی یا وصیت امام منافات دارد»؟!

سایر کسانی که به این مساله پاسخ داده اند