• 24 مرداد 1400
• 0

• اشتراک گذاری

پاسخ شبهه آیا یادتان هست که در فتنه 88 که خودشان ترتیب داده بودند، هر روز رئیس جمهور امریکا و فرانسه و نخست وزیران انگلیس و آلمان و ...، در صحنه بودند

خوب، لازم و واجب است که ابتدا بحثی قرآنی، راجع به موضوع "خبر" را طرح نماییم. برخی گمان دارند که در قرآن مجید، فقط راجع به توحید و معاد و اصول اعتقادی و احکام بحث شده است؛ و گاهی هم تاریخ و قصه‌ای گفته است تا سرگرم شویم! اما این تاریخ و قصه در قرآن کریم نیز وحی است،پس سراسر درس و حکمت است و اگر اساتید و کارشناسان ما، به موضوع "خبر" در قرآن می‌پرداختند، می‌توانستند یک رساله (دکترین) جامع و کاملی را منتشر نمایند که مورد استفاده‌ی جهانیان قرار گیرد.

نقش خبر در استقامت:

در نقل ماجرای برخورد حضرت موسی علیه السلام، با "عبد صالح" که طبق احادیث همان حضرت خضر علیه السلام است، می‌فرماید: او ابتدا تعلیمِ علم "رشد" را مطالبه نمود. چرا که "رشد" یعنی: تمام کمال و تقرب به خداوند متعال.

«قَالَ لَهُ مُوسَى هَلْ أَتَّبِعُكَ عَلَى أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا»

ترجمه: موسى به او گفت: «آيا از تو پيروى كنم تا از آنچه به تو تعليم داده شده و مايه‌ی رشد (صلاح و کمال است)، به من بياموزى؟»

دقت کنیم که خواهان، خودش یک پیامبر اولوا العزم است و معلم و مربی نیز یکی از انبیای الهی است، لذا سخنی جز علم و حکمت، بین آنها رد و بدل نمی‌شود.

"عبد صالح" یا همان حضرت خضر علیه السلام، به ایشان نگفت: «ای بابا! شما که خودت رسول و صاحب کتاب و شریعتی» و یا «به‌به، به‌به، بفرمایید در خدمت باشیم» ...! در ضمن نه تنها پاسخ مثبت نداد، بلکه پاسخ منفی هم نداد، بلکه سخنی گفت که خودش درس و حکمت و علم رشد می‌باشد، یعنی با همین جمله، خواسته‌ی او را اجابت نمود. به ایشان یک "خبر" داد و فرمود: «إِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا – تو استطاعت (توان) صبر (استقامت) با من را نداری»؛ البته این درس بزرگ "رشد" را به همین مقدار ختم ننمود، بلکه "علت" این عدم توانی در صبر و استقامت را نیز بیان نمود که ضعف ایمان یا توانمندی نمی‌باشد، بلکه ریشه در "خبر" دارد، فرمود: «وَكَيْفَ تَصْبِرُ عَلَى مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا - و چگونه می‌خواهی صبر (استقامت) نمایی، نسبت به چیزی که به آن احاطه‌ی خبری نداری»؟!

حضرت موسی علیه السلام عرض کرد: «قَالَ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ صَابِرًا وَلَا أَعْصِي لَكَ أَمْرًا - گفت: «به خواست خدا مرا شكيبا خواهى يافت؛ و در هيچ كارى مخالفت فرمان تو نخواهم كرد!‌».

ایشان، این علم رشد را تعلیم داد که «خبر، ریشه و علت صبر است و صبر معلول خبر است» پس، کار با "إِنْ شَاءَ اللَّهُ" گفتن حل نمی‌شود، چرا که وقتی "علت" نبود، "معلول" نیز نخواهد بود، حتی برای یک پیامبر اولوا العزم؛ و در طول همراهی می‌بینیم که حضرت موسی علیه السلام، نه تنها پیروی ننمود، بلکه نسبت به مربی الهی خود سوء ظنّ برد و حتی قضاوت نمود و حکم صادر کرد! در ماجرای تخریب کشتی تهمت زد و حکم صادر نمود، گفت: «أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا - «آن را سوراخ كردى كه اهلش را غرق كنى؟! راستى كه چه كار بدى انجام دادى!» - در ماجرای غلام گفت: «أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا نُكْرًا - آيا انسان پاكى را، بى آنكه قتلى كرده باشد، كشتى؟! براستى که چه كار زشتى انجام دادى!» و در ماجرای تعمیر دیوار، معترض شد که دست کم مزدی می‌گرفتی تا شکم خود را سیر کنیم!

حضرت خضر علیه السلام، در هر سه مورد یادآور شد که «أَلَمْ أَقُلْ إِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا – نگفتم تو طاقت صبر (استقامت) با من را نداری!» و ایشان نیز خود را سرزنش می‌کرد و عذرخواهی می‌نمود، تا این بالاخره این ناتوانی در صبر که ریشه در بی‌خبری داشت، سبب جدایی آنها شد و عبد صالح به ایشان فرمود: «هَذَا فِرَاقُ بَيْنِي وَبَيْنِكَ – این دیگر جدایی بین من و توست».

خب، حضرت موسی علیه السلام، پیامبر و مأمور به "تشریع" بود و حضرت خضر علیه السلام، پیامبر و مأمور به "تکوین" بود؛ و او خبر نداشت، نه نسبت به مأموریت او آگاه بود و نه به احکام تکوینی خداوند متعال خبر داشت. چنان که ایشان فرمود: همه این کارها را به امر خدا انجام دادم.

الف – پس، ابتدا باید بدانیم که ریشه‌ی ناراحتی از خبر رسانی صدا و سیما و تحلیل حکومت، مقامات، مسئولان، کارشناسان و مردم، از حوادث تلخ امریکا، از چیست و چراست؟! این دیگر به امریکا و ایران ربطی ندارد، بلکه حالتی درونی است. شاید محبّت، کشش و تعلقی وجود دارد و البته که مُحبّ دوست ندارد راجع به محبوبش اخبار ناخوشایندی منتشر گردد!

ب – پس، با توجه به آن چه که راجع به "خبر" و نقش آن در چگونگی، کمیت و کیفت "صبر و استقامت" بیان گردید، باید ببینیم چرا کسی دوست داشته باشد که همنوعان و هم وطنانش، نسبت به آن چه در دنیا می‌گذرد، "بی‌خبر" باشند و یا اگر احیاناً خبری شنیدند، قوه و انگیزه‌ی تحلیل را نداشته باشند و حتی ندانند که چه ضرورتی دارد که با خبر باشند و چه مضراتی دارد اگر بی‌خبر و بی‌بصیرت بمانند؟ پس، این میل به بی‌خبری مردم، نه تنها یک حالت شخصی است، بلکه با مواضع و اهداف اعتقادی و سیاسی نیز مرتبط می‌باشد.

ج – در حالی که تمامی کشورهای جهان اخبار قیام مردم امریکا، علیه نژاد پرستی ساختاری را پخش می‌کنند و تصاویر جنایات پلیسی را به نمایش می‌گذارند، و حتی برای اعلام همبستگی و همسویی، خودشان نیز به تظاهرات مشابهی اقدام می‌کنند؛ چرا باید انتظار داشت که مردم ایران، سرشان را زیر برف برده و بگویند: «به ما چه ربطی دارد که در امریکا چه می‌گذرد؟!» و حال آن که جهان پیوسته است و تمامی اتفاقات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، نظامی، امنیتی و حتی بهداشتی که در یک منطقه یا کشور رخ می‌دهد، آثارش را بر تمام جهان مترتب می‌سازد.

د – امریکا [یا همان شیطان بزرگ]، دشمن اصلی و جانی نظام جمهوری اسلامی ایران و ملت ایران می‌باشد و بارها این مواضع مستکبرانه و ظالمانه را به صراحت اعلام نموده‌اند! حال آیا ما ندانیم که وضعیت داخلی دشمن چگونه است؟! میران رضایت‌مندی مردمش چقدر است؟! رفتار حکومتِ مدعی "لیبرال دموکراسی"، با منتقدان و معترضان داخلی خودش چگونه است؟!

آیا ندانیم امریکایی که هر روز حکومت جمهوری اسلامی ایران را متهم به عدم رعایت "حقوق بشر" می‌کند، خودش چقدر پایبند است و رعایت می‌کند؟!

ھ – پمپئو، وزیر امور خارجه امریکا، روز خود را با یک شعار خبری علیه ایران آغاز می‌کند و ترامپ، رئیس جمهور امریکا نیز پس از درج یک مطلب راجع به ایران در توئیت، می‌خوابد! رؤسای امریکا، در مورد تمامی امور داخلی ایران، حتی بازداشت‌ها، حبس‌ها و اعدام‌ها، نه تنها اظهار نظر می‌کنند، بلکه خط و نشان کشیده و با تهدید دستورالعمل و حکم قضایی صادر می‌کنند! دو نامزد ریاست جمهوری از احزاب دموکرات و جمهوریخواه، برای اخذ آرای بیشتر، هیچ حرفی به جز ایران ندارند و ...! سوتیتر رسانه‌های بین المللی، از جمله زنجیره‌ی رسانه‌های صهیونیستی [بی‌بی‌سی – سی‌ان‌ان – ووآ – فاکس و ...] همه ایران و مسائل داخلی ایران است؛ و البته تحلیل‌گران منتقد مواضع آنها و یا مدافع مواضع نظام جمهوری اسلامی ایران نیز بسیارند.

آیا یادتان هست که در فتنه 88 که خودشان ترتیب داده بودند، هر روز رئیس جمهور امریکا و فرانسه و نخست وزیران انگلیس و آلمان و ...، در صحنه بودند؟!

حال چه شده و چرا باید نسبت به انتشار اخبار امریکا و تحلیل و موضع‌گیری مسئولان یا مردم ما، اعتراضی وجود داشته باشد؟! اتفاقاً باید گفت: حکومت، مسئولان، کارشناسان، رسانه‌ها، تحلیل‌گران، اساتید و گزارشگران، باید با تلاش بیشتر، در جهت شفاف‌سازی بیشتر و به صورت متقن، مستند، مستدل و مستمر بکوشند تا سطح دانش، بینش و خبر اذهان عمومی را بیش از پیش ارتقا بخشند.

سایر کسانی که به این مساله پاسخ داده اند

• تاکنون پاسخی برای این مساله ثبت نشده است.